In een tijd waarin we allemaal heel veel lijken te “moeten” is de drang om “gewoon jezelf” te zijn groot. De vraag is dan wel: Wie ben je dan? Immers, je bent altijd jezelf… Met een van je vele gezichten.
Je kunt op verschillende manieren aankijken tegen “jezelf”. Ik zag onlangs deze interessante TEDx talk van Caroline McHugh | The art of being yourself, die een model heeft ontwikkeld van binnenste zelf naar je buitenste zelf, met daartussen nog een aantal schillen.
Wie ben ik eigenlijk?
Inhoud
En hoe toon ik mijn “ware zelf”? Fotograaf Andrew H. Walker vroeg tijdens het Toronto Film Festival beroemdheden hun openbare zelf te tonen, en hun persoonlijke zelf. Oftewel hun public en private persona te laten zien. Hij legde het resultaat vast in een reeks foto’s. Beide persona’s zijn naast elkaar in één foto samengevoegd:
http://mashable.com/2016/12/14/celebrity-portraits-andrew-h-walker/#
Ik ben er al jarenlang van overtuigd dat ieder mens een aantal gezichten heeft, een aantal persona’s, waarvan je private persona er één is, maar je public persona ook. En veel mensen hebben zelfs meer dan één public persona. Bijvoorbeeld:
- eentje voor op je werk;
- eentje voor evenementen,
- eentje als spreker, enz.
Eigenlijk heb je voor elke rol een ander gezicht, een andere persona.
Kijk maar eens…
Observeer maar eens hoe mensen tegen een kind praten. Dat doen ze vaak anders dan tegen een volwassene. Nog anders als het om een baby gaat. De toon verandert, de stem wordt hoger, de gelaatsuitdrukking is anders, en ook de houding. Ten opzichte van een baby nemen we dus een andere persona aan dan wanneer we met volwassenen omgaan.
We switchen ogenschijnlijk moeiteloos van de ene persona naar de andere, en weer terug. Als introvert kies ik heel bewust een andere persona in openbare omstandigheden: als docent/trainer, als spreker, als vertegenwoordiger van mijn bedrijf. Terwijl ik op andere momenten haast gevangen lijk te zitten in mijn introverte zelf, en maar niet in contact kom met mensen.
Hoe kom je aan zo’n persona?
Van sommige van mijn persona’s weet ik nog dat ik ze koos. Op de middelbare school, 15 jaar oud, besloot ik vaker mijn mond open te doen. Ik had het idee dat dat me verder zou helpen, hoe eng ik het ook vond.
Andere persona’s heb je van het ene moment op het andere. Zoals met het behalen van je diploma. Plotseling BEN je dan een arts, bibliothecaris, of lerares. Toch anders dan student zijn. Moeder worden is er ook zo een. Je bent het van het ene moment op het andere. En je neemt een houding aan, veelal ingegeven door vele voorbeelden die je hebt gezien.
Nieuwe Public persona??
Toch zijn er ook situaties en rollen in het leven die beter af zouden zijn met een andere public persona. Het wil gewoon niet, hoe je ook duwt en trekt. Het gaat niet de kant op die jij wilt. Een andere public persona kiezen zou je verder kunnen brengen.
Stel jij jezelf wel eens de vraag: “wie ben ik eigenlijk?
Laat een reactie achter, of neem even contact op. Wellicht kan ik je helpen antwoorden en vormen te vinden om jezelf uit te drukken op een manier die werkt voor je.
Geef een reactie