Deze week spreek ik een jonge ambitieuze vrouw.
Ze vertelt me dat ze graag met me wil werken. En ook waarom…
Voor de keuze van haar kleding gaat ze altijd bij zichzelf te rade. Daarbij kiest ze ervoor om zich bescheiden op te stellen, en niet te veel op te vallen. Voor de spiegel stemt ze haar outfit af op de dag die komen gaat. En zo doet ze dat al jaren.
Ze is ambitieus. Binnen haar baan krijgt ze de gelegenheid om dingen te doen die buiten haar taakomschrijving vallen. Toch voelt ze zich ook regelmatig niet gehoord, niet belangrijk.
Dan, op een dag, ziet ze zichzelf terug op video. Het zijn maar 5 seconden, zegt ze. Ze schrikt van wat ze ziet. Het beeld komt totaal niet overeen met hoe ze zelf denkt dat ze overkomt. Het is eerder het tegenovergestelde van wat ze zelf denkt. Deze video is voor haar een wake up call. Ze is goed in haar vak, vertelt ze. En niet zo goed in het stylen van zichzelf.
Ik help haar om haar authenticiteit, haar vakkundigheid en ambitie zichtbaar te maken. Stap voor stap laat ik haar zichzelf op een nieuwe manier zien. Ze moet voorlopig nog erg aan het spiegelbeeld wennen.
Er is dus verschil tussen wat je in de spiegel ziet en wat je op film, of op een foto ziet. Of wat je ziet als je naar anderen kijkt.
Bij het zien van je spiegelbeeld is met name de linker hersenhelft in actie. Terwijl bij het kijken naar anderen, en ook naar jezelf op foto’s en in video’s met name de rechterhersenhelft actief is. Je rechter hersenhelft kijkt meer globaal, en kan zo een meer algemene uitstraling verwerken.
Welke input gebruik jij om je uitstraling te beoordelen? Je spiegelbeeld of een foto of video?
foto Riet de Vlieger met Carla van den Puttelaar | © Paul Steenbakker Het is…